Η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη αλλά και η έντονη αστυφιλία με τη δημιουργία μητροπόλεων είχαν ως αποτέλεσμα η αρχιτεκτονική να στραφεί προς νέες κατευθύνσεις. Ο μοντέρνος τρόπος ζωής σε μία μεγαλούπολη  εξυπηρετούσε πρωτίστως τις ανάγκες των κατοίκων της και κατόπιν την ομορφιά.

Η αρχιτεκτονική στις αρχές του 20^ου αιώνα επηρεάστηκε από κινήματα της πρωτοπορίας κυρίως του ιταλικού Φουτουρισμού (Futurismo, 1908 – 1916) και του ολλανδικού Ντε Στιλ (De Stijl, 1917 – 1932) που προέκριναν κυρίως την ομορφιά της τεχνολογίας και την απλοποίηση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα αντίστοιχα.   Η λειτουργικότητα, η εργονομία, η απλότητα των μορφών και η χρήση νέων υλικών και τρόπων κατασκευής ήταν οι κυρίαρχες τάσεις της Σχολής του Μπάουχαους (Bauhaus, 1919) που κυριάρχησε την περίοδο του μεσοπολέμου στην Ευρώπη. Ο Charles-Édouard Jeanneret-Gris (1887 – 1965) γνωστός και ως «Le Corbusier» είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τις ιδέες αυτές και ασχολήθηκε με την κατασκευή πρότυπων κατοικιών και κτιρίων καθώς και σχέδια πόλεων.

Μετά το τέλος του Β’ Π.Π. ήταν άμεση η ανάγκη για παλινόρθωση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στον ευρωπαϊκό χώρο και κατ’επέκταση έντονη η ανάγκη για οικοδόμηση κατοικιών σύμφωνα με τα νέα πρότυπα και υλικά. Ο πειραματισμός του Le Corbusier προς αυτήν την κατεύθυνση φανερώνεται στο συγκρότημα κατοικιών χαμηλού κόστους που κατασκεύασε στην πόλη της Μασσαλίας και ονομάστηκε «Unite d’ Habitation» (1947 – 1952). Η πολυκατοικία αυτή πέραν των κατοικιών της είχε και άλλες υποδομές που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των κατοίκων όπως για παράδειγμα καταστήματα και εστιατόριο, ενώ η ταράτσα της μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για δραστηριότητες. Η διάταξη των διαμερισμάτων πραγματοποιήθηκε με γνώμονα την λειτουργικότητά τους και τους πλέον πρόσφατους κανόνες για υγιεινή διαβίωση. Εξωτερικά το κτίριο χαρακτηρίζεται από το μνημειώδες μέγεθός του, την ξεκάθαρη γεωμετρία του και τις απλές γραμμές ενώ είναι εμφανές και απογυμνωμένο το υλικό κατασκευής, δηλαδή το σκυρόδεμα. Το αρχιτεκτονικό κίνημα που επικράτησε σε πολλές χώρες της Ευρώπης την περίοδο αυτή και απέδωσε κτίρια όπως η συγκεκριμένη πολυκατοικία ονομάστηκε «Brutalism» από την γαλλική λέξη «beton – brut» (τραχύ σκυρόδεμα) και τα κύρια χαρακτηριστικά του ήταν το μεγάλο μέγεθος των κτισμάτων, οι απλές και ξεκάθαρες γραμμές και κυρίως το εμφανές υλικό κατασκευής.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

Πετρίδου B., Ζιρώ Ό., Τέχνες και αρχιτεκτονική από την αναγέννηση έως τον 21ο αιώνα, Ζωγράφου, Κάλλιπος, 2015.

Χαραλαμπίδης Α., Η Τέχνη του 20^ου αιώνα, Θεσσαλονίκη, Τόμος ΙΙΙ, USP, 1995.