Το νέο ρεύμα της επιστημολογίας που εισήχθη με τον Kuhn και τους μετέπειτα φιλοσόφους της επιστήμης οδήγησε μεταξύ άλλων στην απαξίωση της γνωσιοθεωρίας του Λογικού Θετικισμού καθώς και των μοντέλων που είχε εισαγάγει αυτός. Η αμφισβήτηση της αντικειμενικότητας της επιστήμης και της πρωτοκαθεδρίας της έναντι άλλων μορφών γνώσης έδωσε ώθηση στο φεμινιστικό κίνημα να διατυπώσει τις δικές του φεμινιστικές γνωσιοθεωρίες.

Φεμινίστριες αρχικά έθεταν προβληματισμούς για τον ρόλο της γυναίκας στην επιστήμη και για τις προκαταλήψεις που απέκλειαν την πρόσβαση τους σε αυτήν. Βασιζόμενες σε ιστορικά δεδομένα από την ιστορία των επιστημών προσπάθησαν να αναδείξουν το γεγονός αυτό και να ανακτήσουν αποδεικτικά στοιχεία συμμετοχής γυναικών στους επιστημονικούς χώρους. Ταυτόχρονα υποστηρίχθηκε ότι ο αποκλεισμός των γυναικών από τις επιστήμες οφειλόταν στη θεώρηση του φύλου ως μία ψυχοκοινωνική κατασκευή από την πλευρά της κοινωνίας και ως εκ τούτου στην ταύτιση των εννοιών αντικειμενικότητας και ανδρικότητας.

Αξιοποιώντας τα στοιχεία αυτά η πρώιμη γνωσιοθεωρία που ονομάσθηκε «φεμινιστικός εμπειρισμός» έθεσε βαθύτερους προβληματισμούς που είχαν να κάνουν με την συμμετοχή των γυναικών στη λειτουργία της επιστήμης, διατυπώνοντας την άποψη ότι για να αποκτήσουμε μια καλλίτερη επιστήμη θα έπρεπε να βασιζόμαστε και στην οπτική και την εμπειρία των γυναικών. Η επιστημολογική προσέγγιση της Sandra Harding (1935 – ), «φεμινιστική επιστημολογική οπτική» για την σχέση των φύλων με την επιστήμη, υπεισέρχεται στα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της επιστήμης και θεωρεί ότι η κοινωνική εμπειρία των γυναικών τούς δίνει την δυνατότητα να αντιληφθούν πιο εμπεριστατωμένα τον κόσμο και τη γνώση που συνάγεται από αυτόν.

Ενδεικτίκη Βιβλιογραφία

Ρεντετζή Μ., Φύλο και φυσικές επιστήμες: έμφυλα στερεότυπα και εκπαιδευτικές στρατηγικές υπονόμευσης τους, Ελληνικά Γράμματα, Θέματα στην Εκπαίδευση 7:1, 97-120, 2006.